Piotr Niwiński (prowadzący panel) – historyk absolwent KUL, profesor w Instytucie Politologii Uniwersytetu Gdańskiego. Zajmuje się dziejami Okręgu Wileńskiego AK, historią konspiracji antykomunistycznej oraz aparatem represji na Pomorzu po 1945 r. Autor ponad stu publikacji, m.in. monografii „Okręg Wileński AK 1944–1948", współautor albumu „Żołnierze Wyklęci" oraz „Atlasu polskiego podziemia niepodległościowego 1944–1956", organizator rajdów pieszych Śladami Żołnierzy mjr. „Łupaszki”.
Henryk Atemborski, ps. „Pancerny”, obrońca Warszawy w 1939 r., żołnierz Brygady Świętokrzyskiej NSZ, w latach 80. działacz Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” w Rzeszowie, pasjonat sportu i turystyki – pieszej, górskiej i rowerowej. Objechał rowerem Europę, a w 2012 r. Wyspy Brytyjskie.
Józef Bandzo, ps. „Jastrząb”, żołnierz 3. Wileńskiej Brygady AK dowodzonej przez por. Gracjana Fróga „Szczerbca”, dowódca w kompanii por. Romualda Rajsa „Burego”. Uczestnik operacji „Ostra Brama”. Dowódca patrolu dywersyjnego w oddziale mjr. Zygmunta Szyndzielarza „Łupaszki”w V Brygadzie Wileńskiej.
Marianna Krasnodębska, ps. „Wiochna”, w konspiracji od 1939 r. w Związku Walki Zbrojnej, w AK dowódca drużyny Wojskowej Służby Kobiet, łączniczka z Żydowską Organizacją Bojową. Wraz z rodziną ukrywała Żydów, za co otrzymała w 2001 r. Medal „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”. Jako łączniczka pomagała ukrywającemu się Józefowi Franczakowi, ps. „Laluś”.
Zbigniew Matysiak, ps. „Kowboj”, od 1943 r. członek lubelskiej młodzieżowej grupy konspiracyjnej, od marca 1944 r. w AK, żołnierz w oddziale „Romana”, zgrupowania samoobrony AK mjr. Hieronima Dekutowskiego, ps. „Zapora”. Aresztowany w 1946 r., skazany przez sąd wojskowy, więziony na Zamku Lubelskim oraz na Mokotowie w Warszawie. Po amnestii w maju 1947 r. powrócił do Lublina.
Marian Pawełczak, ps. „Morwa”, żołnierz patrolu „Grzechotnika” i „Ducha” oddziału Kedywu AK „Zapory”, zastępca dowódcy plutonu w oddziałach samoobrony AK „Zapory”, członek ochrony sztabu „Zapory” w zgrupowaniu WiN, podporucznik. Aresztowany w 1951 r. w Bydgoszczy, do 1954 r. więzień we Wronkach i Strzelcach Opolskich.
Maksymilian Jarosz, ps. „Mirski”, żołnierz w partyzanckim oddziale radiołączności „Pająk” Komendy Okręgu Armii Krajowej Lublin, najmłodszy z braci Jaroszów – żołnierzy AK. Brał udział w akcjach już jako kilkunastoletni chłopiec, pomagał w ratowaniu Żydów, redagował gazetkę konspiracyjną w placówce Piaski, ukończył szkołę podoficerską. Walczył w oddziale partyzanckim „Nerwy” – Wojciecha Rokickiego oraz Jana Morawca, ps. „Rębacz”.